سلام حال بیماران رسانیدن صبا داند

ولی او نیز بیمارست و می ترسم که نتواند

صبا شوریده سودای زلف اوست می ترسم

که گستاخی کند ناگه بران در، حلقه جنباند

هوس دارم که درپیچم میانه نامه اش خود را

چه می پیچم درین سودا مرا چون او نمی خواند

اگر صدباره گرداند به سر چون خامه کاتب را

محال است این که تا باشد سر از خطش بپیچاند

سخن در شرح هجرانش، چه رانم کاندر میدان؟

قلم کو می رود چون آب، بر جا خشک می ماند

به مشتاقان خود وقتی که لطفش نامه فرماید

چه باشد نام درویشی اگر در نامه گنجاند

نهاده چشم بر راه است سلمان تا کجا بادی

ز راهش خیزد از گرد رهش بر دیده بنشاند؟